Afgelopen 8 maart was het internationale vrouwendag en de dag erna werd de Women’s March in Amsterdam gehouden. Ik ben me al geruimere tijd aan het verdiepen in het feminisme, dus deze dag kon en wilde ik niet missen.
Zaterdagochtend
Samen met een vriendin liep ik mee met de vrouwenmars. We sloten ons aan bij De Bovengrondse. Dit is een organisatie die zich, uiteraard, inzet voor het feminisme. Ze organiseren verschillende evenementen zoals de Femibo; een feministische borrel. Ook attenderen ze ons door middel van acties op het gebrek aan vrouwelijke straatnamen en het legaliseren van de overtijdpil. Hier vind je meer informatie over De Bovengrondse.
Protestborden
Gewapend met protestborden, een rode bandana en een paraplu, zulk mooi weer was het namelijk niet, liepen wij gezamelijk naar de Dam. Na geluisterd te hebben naar een aantal sprekers, liepen we met 15.000 vrouwen (en wat mannen en kinderen) naar het Museumplein. Ik moet wel eerlijk bekennen dat ik de sprekers wat vond tegenvallen en het iets rommelig overkwam. Nu is het ook niet makkelijk om in de storm en regen iedereen te bereiken.
Voor mij was het meest bijzondere van die dag het gevoel van kracht dat bij me werd opgeroepen. Het voelde zo intens krachtig om met zoveel vrouwen voor hetzelfde doel op de been te zijn.
Samen leuzen scanderen als ”He ho, the patriarchy must go”. ”What does a feminist look like? This is what a feminist looks like”. ”What’s your favorite position? CEO!!!!”.
Stel je voor om dat met talloze vrouwen dat tegelijk te roepen.
Het liet me zweven. Het voelde euforisch. Het voelde strijdbaar. Het was magisch.
De grote verschillen
Hoe magisch en bijna feestelijk het ook voelde, we liepen er niet voor ons plezier. Vrouwen verdienen nog steeds gemiddeld 15,5% minder. Er is nog steeds verschil in de behandeling tussen man en vrouw. Vrouwen worden beoordeeld op hun uiterlijk in plaats van op hun kwaliteiten. Vrouwen moeten nog steeds strijden om zeggenschap te houden over hun eigen lichaam. Hier in Nederland is abortus gelukkig legaal, maar er zijn nog genoeg landen waar dat niet zo is. In de tweede kamer is er minder dan 1/3 vrouw. Nederland heeft nog nooit een vrouwelijke premier gehad. En ga zo maar door….
Vrouwen staan nog steeds op de tweede plek. Dit moet en zal veranderen. Daarom was de Women’s March Amsterdam zo belangrijk. Dat jij het goed hebt, wil niet zeggen dat het voor een andere vrouw ook zo is. Het is namelijk allemaal niet vanzelfsprekend.
Hear , hear!
Yessss!!!!!